Այս շաբաթ լուռ հետեւեցինք Երեւանցիների հայացքներին, տեսանք նրանց աչքերի թախիծն ու փորձեցինք գտնել պատճառները:
Մեզանում շատ ընտանիքներ դեռ հաց վաստակելու խնդիր ունեն: Ապրում են ծանր պայմաններում: Ունեն պարտքեր բանկերին, հարեւան-հարազատներին: Աշխատավարձը ցածր է: Վաղվա օրը անկանխատեսելի:
Մեր ազգագրական երգերը իրենց մեջ պարունակում են գեներով ժառանգած տխրություն: Այս, կամ այն ազգային հերոսը մահացավ, հեյ-հեյ: Ոչ միայն ազգագրական, այլ նաեւ ժամանակակից երգերի գերակշիռ մասը տուր սիրո, դավաճանության ու հեռանալու մասին է:
Մեռելապաշտություն: Հայաստանը ջրերի երկիր է` հետեւաբար ցայտաղբյուրների պակաս չի զգացվում: Ամեն անգամ ջուր խմելիս ստիպված ենք լինում կարդալ ինչ որ մահացած մարդու անուն:
Ամենաճոխ հարսանիքներին հավաքվում են ասենք երեք հարյուր մարդ, բայց թաղումները 500-ից պակաս հազվադեպ է լինում: Մենք մեռել սիրող ազգ ենք:
Սեռական պրոբլեմներ: Դպրոցներում այս թեման շարունակում է մնալ ծածկված ամոթի քողի տակ, ընտանիքներում չի խոսվում այս թեմայով, միակ ուսուցողը մնում է փողոցը: Սրան գումարվում է կուսության ու կարմիր խնձորի հանելուկային բանաձեւը եւ սա էլ իր հերթին ձեւավորում տխուր դեմքով քաղաքացիներ:
Բժշկական գիտությունների թեկնածու Վրեժ Շահրամանյանը գիտական հետազոտություն է կատարել ՙՀայաստանի երիտասարդների սեքսուալ վարքագծը` պայմանավորված սեռական դաստիարակության սխալներով՚ թեմայով: Արդյունքում հետաքրքիր պատկեր է ստացվել:
<<Արդյունքում պարզվեց, որ մուգ գույնի մեքենաներ վարողները, ագրեսիվ ազդանշաններ տվողները, ընդհանրապես ագրեսիվ պահվածք ունեցող քաղաքացիները ունեն սեռական պրոբլեմներ>>,-Ասում է բժիշկ սեքսապաթոլոգը:
Ասում են` մենք հյուընկալ ազգ ենք եւ տուրիզմը Հայաստանում զարգանալու նախադրյալներ ունի: Որքան էլ մեր բնությունը կանչող լինի, օդը մաքուր ու ջուրը համով, միեւնույն է տուրիզմի զարգացման առաջին նախապայմանը մարդկանց սովորական, բայց տուրիզմի տեսանկյունից կախարդական ժպիտի մեջ է:
Comments